Reisdag naar Hoima

National Park Murchison Falls - Hoima
Om zes uur dertig op, zeven uur ontbijt en half acht vertrek maar Eric en Marcella laten het afweten.
Yvonne gaat eens kijken bij hun cottage en jawel hoor ze zijn nog niet wakker, ze hebben het excuus dat het horloge van Eric automatisch van tijd is veranderd door de overgang van zomer naar wintertijd.

Gashom reageert op zijn gebruikelijke manier, "no worry" gaan we wat later weg.
Om acht uur gaan we weg en rijden weer door het park naar de parkeerplaats bij de boten, hier moeten we met de pont over om aan de andere kant van het park naar de waterval te rijden.
We zijn nog ruim op tijd want de pont vertrekt pas om negen uur, op de parkeerplaats zijn dit keer geen bavianen aanwezig, het is vermoedelijk nog te vroeg voor ze die liggen nog op één oor.

Aangekomen aan de andere kant van de rivier vraagt een ranger of hij met ons mee mag rijden naar het stadje waar we gaan lunchen, wij hebben daar geen bezwaar tegen en hij stapt in en begint gelijk een heel gesprek met Gashom.
Het is ons al eerder opgevallen dat de Oegandezen heel open en vriendelijk met elkaar omgaan.
Als ze elkaar ontmoeten, wordt iedereen hartelijk begroet en lijkt het wel of ze elkaar al jaren kennen.
Ook tegen ons "mzungu" wordt zo gedaan, men vraagt geïnteresseerd hoe het met je gaat en beginnen dan een geanimeerd gesprek over het weer of een ander passend onderwerp.
Het is echt een vriendelijk en vrolijk volk.

Na een klein uur rijden komen we aan bij de bovenkant van de waterval, het is een klein stukje lopen en dan horen we het bulderende geweld.
De waterval zelf kan je niet zien maar wel het kanaal(tje) waar al het water met imponerend geweld doorheen geperst wordt.
Op het smalste punt zijn nog twee betonnen pilaren te zien die zijn overgebleven van de tien ponds brug van Winston Churchill.
Hij heeft ooit een brug laten bouwen over de waterval die volgens hem niet meer dan tien pond zou mogen kosten.
Hoeveel de brug werkelijk heeft gekost verteld het verhaal niet maar met één van de eerste grote overstromingen is de brug meegesleurd en in de waterval verdwenen.

We rijden door richting Hoima en lunchen onderweg in een klein stadje waar de ranger ons hartelijk bedankt voor de lift.
Om vier uur arriveren we in Hoima, dit is gewoon een typisch Afrikaans stadje waar alleen maar zijn om te overnachten om dat anders de reisdag te lang zou worden.
In het hotel is zowaar wifi en ik probeer een verslag te plaatsen, jammer genoeg lukt dit niet.
De server is zo beperkt dat de url voor het opladen te lang is, in lekentaal betekent dit dat de server niet veel meer aankan dan een simpel internetadres maar bij de eerste de beste toevoeging het niet meer weet.
De kamers zijn extreem groot maar wel gezellig ingericht met Afrikaanse prullaria.
Als we gaan eten krijgen we één voor één ons eten wat niet erg goed is, het zijn allemaal verse ingrediënten maar de kok is vergeten om er wat smaakmakers aan toe te voegen.
Op de tv is de wedstrijd Manchester United - Chelsea begonnen en de lokale bevolking leeft luidruchtig mee waarbij de voorkeur duidelijk bij Manchester ligt.
Vervolgens naar bed, morgen hebben we een lange reisdag naar Kibale forest, het land van de Chimpansees.