Gorilla Tracking

Gorilla Tracking:

Na een goede nachtrust om zes uur opgestaan, ontbeten, lunchpakket opgehaald en in de bus voor onze Gorilla Tracking.
In het busje moeten we even wachten want de groep met de Belgische toeristen komt niet boven met hun bus, de helling is te stijl en ze moeten allemaal uitstappen en naar boven lopen.
Galeb, de chauffeur van de Belgen, rijd achteruit terug en geeft vol gas om naar boven te scheuren wat dit keer wel lukt.
Gashom geeft een weinig gas en rijd zonder problemen gewoon naar boven met ons erin.
Vervolgens rijd hij in het stikken donker achteruit langs de afgrond over een paar honderd meter.
Hij rijdt een zijweg in die zo mogelijk nog steiler is als het pad van het resort naar de weg.
Na anderhalf uur langs afgronden en gaten in de weg komen we aan bij Bwindi waar het park is met de Gorilla's.

Als wij al een twintig minuten in de briefing room zitten komen de Belgen binnen die eerder dan ons zijn vertrokken.
Ze vragen ons of Gashom wel de short cut heeft genomen, Galeb durfde het niet aan en heeft de lange weg genomen.

We worden gebriefd over de tracking door een ranger (Benson), er wordt gevraagd of er mensen zijn die ziek zijn want die mogen absoluut niet mee om te voorkomen dat de Gorilla's worden geïnfecteerd met een mensen virus.
We worden ingedeeld en we belanden in een groep met twee Engelsen en twee Amerikanen.
Niemand van ons wil een porter en de ranger zegt dat dat goed is maar dan ook niet klagen dat het zwaar is.

We pakken een wandelstok en vertrekken, we wandelen over een smal stenig bergpad wat wel stijl is maar goed te doen is.
Na tien minuten slaan we rechtsaf tegen de berghelling op over een vers gebaand paadje.
De grond bestaat uit een soort van turfmolm en het omhooglopen is zwaar, Benson zegt dat de trackers die een uur voor ons zijn vertrokken de sporen hebben gevonden op dezelfde plaats als waar ze gisteren zaten.
We rusten regelmatig uit want we gaan soms bijna verticaal omhoog, ik trek mijn handschoenen aan want als je uitglijd en je pakt je vast aan de struiken zitten daar soms scherpe doorns tussen.
Benson geeft aan dat we bijna bij de top zijn en daar moeten we dan de wandelstokken en rugzakken achter laten, voornamelijk de stokken kunnen angst of agressie opwekken bij de silverback.
Het laatste stukje gaat echt bijna recht omhoog en de steunpunten voor je voeten liggen ver uiteen, het is zo zwaar dat ik compleet kapot boven op de heuvel aankom.
Ik ga op mijn hurken zitten om even op adem te komen maar wordt daarvoor afgestraft met kramp in mijn linker hamstring.
Na een paar minuten gaat het weer en we laten alles achter en gaan op zoek naar de Gorilla's.

Na een paar stappen zien we het eerste Gorilla vrouwtje op een open plek zitten.
Ze loopt langzaam voor ons uit een verdwijnt in de bosjes, als we er langs lopen zie ik de Silver Back tussen de takken door.
De rangers brengen ons naar een plaats waar we een beter zicht hebben op de groep.
De groep verplaatst zich langzaam en wij volgen de groep op een afstand van ca. vijf meter.
Om even zijn superioriteit te tonen grijpt de Silver Back een passerend vrouwtje en maakt even een nummertje met haar.
Vervolgens gaat hij op zijn gemak liggen en we hebben de gelegenheid om hem uitgebreid te fotograferen al draait hij wel steeds zijn kop zo dat we alleen zijn achterhoofd zien.

Plotseling ontstaat er wat onrust bij de rangers, een Gorilla heeft onze rugzakken ontdekt op de heuveltop en is onderweg om die even te gaan onderzoeken, één van de ranger probeert dit te verhinderen en heeft daar toch wel de nodige moeite mee maar het loopt af met een sisser.

Dan begint een jong mannetje van drie jaar, ziet er uit als een bolletje zwarte wol, zich balorig te gedragen.
Hij rent heen en weer, slaat zich op zijn borst, springt in de boom en imiteert Epke Zonderland met een aantal reuzen zwaaien aan een tak.
Vervolgens rent hij weer in het rond en komt plotseling op mij afgerend, ik probeer zoals geïnstrueerd achteruit te lopen maar sta dan met mijn rug tegen een boom.
Hij probeert me aan te raken maar een ranger voorkomt dit met een stok, hij staat opdat moment maximaal dertig centimeter van mij vandaan.
Om te laten zien dat hij het er niet helemaal mee eens is tikt hij een paar keer tegen de laarzen van de ranger.

Benson roept dat we weer weg moeten, we mogen maximaal één uur bij de Gorilla's zijn want langer is niet in hun belang t.a.v. mogelijke besmettingen en de kans dat ze het zat worden.
Wat lijkt een uur dan kort als je in de buurt bent van deze neven van ons.

We lopen weer naar onze rugzakken en beginnen met de afdaling, nu zie je pas goed hoe stijl de helling was waar we tegenop zijn geklommen.
Diverse groepsleden glijden uit en belanden op hun achterste in de struiken en/of de modder.

Beneden gekomen zijn we de eerste groep die weer terug is, we hebben ook wel erg veel geluk gehad dat de ons toegewezen groep Gorilla's op slechts dertig minuten van de ingang zaten.

We zijn benieuwd hoe het de Belgen is vergaan, zoals al eerder vermeld heeft één van de vrouwen haar enkel gebroken en die is toch mee gegaan op de tracking.
Ze wordt vervoerd op een soort van draagbaar door twaalf porters, kosten $300 voor de tocht.
Maar ze was dan ook speciaal voor deze Gorilla tracking naar Uganda gekomen.

We krijgen nog een korte evaluatie en worden bedankt voor onze komst en donatie via de fee te we hebben moeten betalen.
Het geld wordt gebruikt om het wild life in Uganda in stand te houden en komt volledig ten goede van de parken in Uganda.
We krijgen nog een op naam gesteld certificaat als aandenken aan de tocht.

We wandelen naar de uitgang en zien het busje van Galeb staan maar van Gashom geen spoor.
Galeb ligt te slapen in zijn busje, ik tik op het raam om te vragen of hij weet waar Gashom is maar dit lijd tot een paniek aanval bij Galeb.
Hij was zo diep in slaap dat hij bijna door het dak van zijn busje springt en vervolgens probeert zijn auto te starten.
Hij kijkt verwilderd om zich heen en stapt uit, loopt een rondje om zijn busje en begrijpt dan wat er is gebeurt.
We laten hem even weer op de aarde terugkeren en vragen dan of hij weet waar Gashom is of anders Gashom even kan bellen.
Hij belt en zegt dat Gashom honderd meter buiten het park op ons wacht, we lopen naar beneden en zien Gashom bezig met zijn geliefde bezigheid........eten.

We laten ons overhalen om bij een paar jongetjes nog wat houtsnijwerk souvenirtjes te kopen en rijden dan weer terug naar de lodge.
Hier aangekomen even lekker douchen en vervolgens naar de bar voor een biertje en een bak popcorn.

Na een uur komen de Belgen en vertellen hun belevenissen, Luuk is vandaag 67 geworden en trakteert op een biertje.
Plotseling een hoop gezang uit de keuken en de voltallige staf komt met een grote cake naar Luuk gelopen.
Na hem te hebben toegezongen krijgen we een stuk cake en praten onder het genot van een drankje nog na over deze bijzondere dag tussen de Gorilla's.