Safari overzicht 1

We zitten nu in Swakopmunt na onze enerverende safari door de diverse wildparken van Botswana en Namibië.
We zullen nu een eerste verslag doen van onze belevingen, morgen proberen we het tweede deel hiervan te plaatsen.
Veel plezier met dit verslag maar misschien denk je wel van mij niet gezien waar zijn die lui nu helemaal mee bezig.

Elephant Sands II

Om 13.00 uur komt er een Landrover aangescheurd met onze gids Anton erin.
Hij stapt uit en stelt zich voor, hierna snel onze bagage in de landrover gegooid en ingestapt.
We scheuren de kampplaats af en een penetrante geur komt onze neus in waaien, Anton verontschuldigd zich voor de lucht, in zijn haast om ons op te pikken heeft hij in de auto gegeten en daarbij een fles melk laten vallen wat de geur verspreid.
Hij belooft om de auto asap te reinigen zodat de zure melklucht zal verdwijnen.
In tegenstelling tot de Nissan Petrol gaat de landrover niet zo hard, slechts 110 kilometer, maar we winnen tijd omdat we niet steeds hoeven te stoppen voor het bijvullen van olie.
In de late middag komen we aan in Kasane bij de Chobe Safari Lodge.
Anton heeft bijna 24 uur gereden om ons op te halen en hij gaat direct slapen, wij gaan eerst een biertje drinken en dan genieten van een uitgebreide maaltijd die ons geweldig smaakt, roerbakschotels, lamsbraadstuk, roastbeef en een heerlijk toetje van vers fruit met diverse vers gemaakte ijssoorten.
Daarna gaan we naar bed want morgen om 5 uur gaat de wekker voor onze trip naar Zimbabwe naar de Victoria watervallen.

Zimbabwe – Victoria Falls::

Vroeg op en met de bus naar Zimbabwe, we worden met de bus naar de grens gebracht waar we na de nodige plichtplegingen over moeten stappen in een bus die ons in Zimbabwe mag vervoeren.
Na een klein uurtje rijden komen we aan bij de “Vic Falls” en beginnen aan onze wandeling langs het beeld van Livingstone en de beroemde watervallen.
Het is een prachtige locatie en de uitzichten zijn mooi maar als je Foz de Iquazu hebt gezien valt het toch een beetje tegen, maar zoals we tegen elkaar zeggen vergelijken mag je niet want anders kan je wel thuisblijven.
Na drie uur wandelen gaan we iets fris drinken bij hotel Victoria, een statig en meer dan 100 jaar oud hotel.
Al het personeel loopt er bij als butler gekleed en het straalt poenerigheid uit.
Zonder op de prijs te letten eerst een koffie besteld en daarna willen we een frisje, een oude grijze negroïde man, met de naam Philip, neemt onze bestelling op.
Na een vijftal minuten komt hij terug en bedient ons met witte handschoentjes aan, de koffie wordt geserveerd in een potje en een lagere butler schenkt het in terwijl Phillp toezicht houd.
Na de potjes koffie nog een cola, die wordt met zorg in een glas met veel ijs geschonken.
We zitten rustig op het terras te wachten tot de bus ons weer komt ophalen.
Phillip vraagt regelmatig of alles nog naar wens is.
Als we willen afrekenen schrikken we ons te pletter, de consumpties zijn zo laag van prijs dat we voor dezelfde prijs bij de kiosken een cola konden kopen.
We begrijpen niet waar al dat personeel van betaald moeten worden bij zulke lage prijzen.
De reis met de bus terug wordt onderbroken door een ontsmettingsritueel daar men zegt dat er mond en klauwzeer heerst in Zimbabwe.
Na een stevige maaltijd vroeg naar bed, morgen vroeg op voor onze reis door het Chobe National Park.

Ihaha

Na een mooie reis door het Chobe natuurgebied zijn we aangekomen bij Ihaha, dit is een campsite midden in het park.
Onderweg hebben we vele dieren gezien zoals, Olifanten, Impala’s, Giraffen, Nijlpaarden, Visarenden en nog veel meer.
Aangekomen zetten we de tenten op en nuttigen een late lunch.
Na een siësta houden we nog een middag/avond gamedrive en gaan dan genieten van een BBQ, herstel Braai zoals de Zuid-Afrikaner menschen dat zeggen.
Na nog wat na kletsen over de dag gaan we naar bed, nadat we alle kostbaarheden hebben opgeborgen in de landrover, omdat we morgen om vijf uur opgaan staan.
Dit opbergen van de kostbaarheden in de auto is verplicht door het campmanagement daar de campsite ligt aan de Chobe rivier die de grens vormt met Namibië.
Om 04.00 uur worden we gewekt door de gids, de auto is opengebroken terwijl hij op de auto lag te slapen en er zijn spullen uit de auto gehaald.
Hij zelf mist al zijn geld, papieren, pasport, fototoestel, twee mobieltjes en alle wegenkaarten.
Wij gaan kijken en missen alleen wat lokaal geld en mijn teleconvertor.
Onze reisgenoten missen een pasport, geld, een fototoestel, E-reader etc.
We gaan naar de poort en vragen het management en de aanwezige militairen om hulp, twee militairen en een opzichter komen naar onze kampplaats, kijken rond en doen de zaak af als “Blackmagic”.
Volgens hen zijn er geen sporen dus zal het wel door de goden zo bedoelt zijn.
Wij pikken dit niet en vermoeden dat zij er mogelijk zelf achter zitten, we rijden terug naar Kasane en doen aangifte bij de politie.
Onderweg liggen er twee mannetjes leeuwen langs de weg te slapen, als we stoppen staan we zo’n 5 meter van ze vandaan.
Eerst slapen ze rustig verder en doen af en toe een lodderig oog open, plotseling springt de dichtstbijzijnde leeuw als door een wesp gestoken op en kijkt mij pissig aan, hij draait zich om en loopt het bos in om een rustigere slaapplaats te zoeken.
Het aangifte doen bij de politie is echt een giller, eerst moeten we zelf per persoon een verklaring schrijven in het Engels.
Dan worden we verhoord door een politieagent die zijn rapport schrijft, dan begint het gehele ritueel van voren af aan en worden we verhoord door een andere agent die ook zijn rapport schrijft.
Vervolgens neemt een klerk deze verklaringen mee en schrijft zijn eigen versie op een derde blad.
De wachtcommandant leest dit door en brengt veranderingen aan, vervolgens moeten wij het lezen en ondertekenen.
Als e een fotokopie willen voor de verzekering slaat de paniek toe, hoe moet dit, kan dit wel en waar moet dat gebeuren.
De wachtcommandant geeft toestemming een stuurt iemand weg om kopieën te maken, na twintig minuten komt hij terug en meld dat hij niet weet hoe hij dubbelzijdige kopieën moet maken.
De wachtcommandant komt ons vragen of het ook enkelvoudige mogen zijn, als wij dit goedkeuren gaat de man weer op pad en na 3,5 uur staan we weer buiten.
Nu nog naar de immigratiedienst om tijdelijke pasporten te laten maken.
Na het uitdelen van Cola gaan deze mensen aan de slag en na 1,5 uur is dit voor elkaar.
Vlug wat boodschappen gedaan en dan op weg naar onze volgende bestemming Savuti.

De weg naar Savuti wordt een race tegen de tijd, we moeten voor zonsondergang in het park zijn anders is de poort dicht en moeten we langs de kant van de weg slapen.
Anton is nier erg blij, de weg wordt door een Chinees bedrijf verbreed en we moeten over een nood zandpad naar Savuti, dit werkt erg vertragend en hij denkt dat we het niet gaan halen.
Om vijf minuten voor zonsondergang stoppen we voor de poort en schrijven ons in.
Nu nog ruim een uur rijden naar de kampplaats, in de verte zien we een gigantische tropische onweersbui, bliksemschichten verscheuren de lucht en soms lijkt het wel dag.
Aangekomen in Savuti is alles drijfnat, de rivierbedding die al 4 jaar droog stond is verandert in een snelstromende rivier waar we doorheen moeten maar de Landrover geeft geen krimp en we komen veilig aan de overkant.
Het regent niet dus snel de tenten opgezet want de lucht ziet zwart, Anton begint snel aan het kampvuur om het eten klaar te kunnen maken.
Wij gaan ons snel douchen en genieten daarna van een lekkere braai waarna we gaan slapen.
Gedurende de nacht breekt er een geweldig noodweer los en de regen roffelt op onze tent wat een knus gevoel geeft.

Maghobo

Als we opstaan is het droog, de kampplaats is modderig door de wolkenbreuk van vannacht snel breken we de tenten af en gaan weer op pad voor onze safari.
Onderweg zien we weer vele dieren en vogels.
Op een ruw zandpad moeten we uitwijken voor een regeringsauto, hierdoor komen we vast te zitten en de arrogante ambtenaartjes rijden gewoon door.
Van de andere kant komt een Australiër, Patrick, aanrijden die onmiddellijk uitstapt en ons helpt met duwen om weer uit de modder los te komen.
We bedanken Patrick en praten even over het weer en wat we zoal gezien hebben en wat we kunnen verwachten gedurende de dag.
We komen vroeg aan bij onze kampeerplaats, dit is een echt Bushcamp, hier zijn geen voorzieningen zoals douche en/of wasplaats.
Het is een waanzinnig mooie plaats langs de rand van het moeras bij een beekje met daarin een aantal nijlpaarden.
We worden verwelkomt door een grappige geelsnavel tok welke de hele tijd om ons heen hipt en vragende geluidjes maakt.
De kampplaats is vergeven van de vogels en boven ons hoofd klinkt de kreet van een visarend.
We hangen wat rond en maken veel foto’s en ik film wat, als de ergste warmte voorbij is stappen we weer in de Landrover voor een gamedrive door het park waarbij we weer ogen en vooral oren te kort komen door al de dierengeluiden.
Anton bereid weer snel vlees en tosti’s op de braai en we sluiten de dag af met een wijntje.
Gedurende de nacht horen we de Nijlpaarden roepen, dit klinkt net als een slecht startende auto, en we horen ze rond onze tent lopen.
Later klinkt nog de brul van een leeuw maar dat is duidelijk wat verder weg, dichterbij horen we de Hyena’s welke de botjes op eten van onze maaltijd.

Vroeg opgestaan en weer op weg, we gaan vandaag naar Maun en slapen daar voor de afwisseling in een hotel.
Onderweg weer vele dieren gespot, vooral een aantal ijsvogels.
Rijden door dorpjes, met enthousiast zwaaien de kinderen, en over wankele bruggetjes gemaakt van boomstammen.
Onderweg barst er weer een forse tropische bui los en we rijden direct door een snel stromende rivier i.p.v. een weg, dit komt omdat de ingeklonken klei geen water kan opnemen en de weg dus verandert in een rivier.
Plotseling slaat met een klap het portierraam naar beneden aan mijn kant, dit is veroorzaakt door een grote kuil en het raam is uit zijn ophanging geschoten.
De regen staat precies op de kant waar dit gebeurt en de regen komt met bakken naar binnen.
Anton springt uit de auto en met vereende krachten kunnen we het raam provisorisch repareren en vervolgen onze weg naar Maun.
Aan gekomen bij het hotel gaan we ons douchen en genieten van een biertje bij het zwembad.
Anton is de stad in om het raam te laten repareren, als hij terugkomt gaan we eten en dan naar bed na eerst alle foto’s op de laptop veilig te hebben gesteld.

Ngepi

Op gestaan, ontbeten en alles weer ingepakt als we buiten staan op het afgesproken tijdstip is er geen Anton.
Na dertig minuten komt hij aanrijden, moest eerst de stad in daar hij een lekke band had geconsteerd.
De auto’s hebben hier heel wat te leiden, er zijn bijna geen asfaltwegen en overal ligt van alles op de zandpaden, met name de naalden van doornstruiken veroorzaken veel lekke banden.
Op naar de grens tussen Botswana en Namibië, aan de Namibië kant ontstaan er problemen met de tijdelijke pasporten van Anton en onze reisgenote.
Ze mogen het land niet in……………………. Na heel veel overleg mag onze reisgenote wel maar onze gids en chauffeur Anton niet de grens over.
Weer een hele discussie, een aantal beambte vinden het goed maar een opgeblazen egotripper vind dat dit niet kan, uiteindelijk krijgt hij een visum maar slechts voor 6 dagen terwijl we 12 dagen in Namibië zijn, de collega’s van hem zeggen nog wat is het verschil tussen 6 en 12 dagen maar hij is onvermurwbaar.
We pakken alle papieren en gaan op weg naar Ngepi.


Dit is het voor vandaag.