Queen Elisabeth National Parck - Lake Bunyoni

Katara lodge - Lake Bunyoni:

Kwart voor zeven op, om half acht ontbijt en om acht uur op weg naar Lake Bunyoni.
We rijden weer door een wisselend landschap met veel mensen welke op weg zijn naar hun werk of naar de markt met matoke, ananas en veel rietenmanden.

Dan moeten we plotseling stoppen........een file in Uganda, een hele lange rij met vrachtwagens staat voor ons, Gashom besluit om er langs te rijden en algauw zien we de oorzaak de weg is totaal opgebroken.
Alle vrachtwagens staan te wachten en het kan volgens Gashom best zo zijn dat ze hier al een paar dagen staan.
Een klein vrachtwagentje schiet langs ons en probeert via de berm op een kleine B-weg te komen.
Hij rijdt hard in de hoop door de vette klei te komen maar dan gaat het fout en hij glijd van de weg af in de greppel er naast, de bijrijder springt eruit en bekijkt het van een afstandje, de chauffeur geeft vol gas en probeert uit de diepe greppel te komen.
Hij ploegt zo onder een hoek van 45 graden voort door de greppel en schiet plotseling uit de greppel de weg op waar hij dwars op de weg tot stilstand komt.
De bijrijder loopt erheen en duwt de auto in de modder weer recht op de weg, stapt vervolgens in en men vervolgd de weg of er niets gebeurd is.

Gashom kijkt eerst goed wat het beste pad is er rijdt dan voorzichtig en langzaam door de bagger en tussen de koeien in het weiland door tot hij uiteindelijk weer op de weg komt.
We vervolgen onze weg en moete herhaaldelijk stoppen voor menselijke stoplichten, een persoon voorzien van een rode en een groene vlag die het verkeer regelen op plaatsen waar men elkaar niet kan passeren.

Voor de lunch stoppen we bij een imposant doch door de tand des tijd aangetast hotel/golfclub.
Gashom verteld dat dit een van de beste hotels van Uganda is (geweest) maar door het steeds verkopen aan investeringsmaatschappijen het sterk is achteruit gegaan.
We bestellen een sandwich en ontmoeten Fred, hij is de gids voor een optionele excursie over het Lake Bunyoni met een traditionele boomstamkano.
We besluiten dit te doen en boeken de trip, Fred rijd vervolgens met ons mee naar een stadje waar we inschepen voor onze overtocht naar Habuharo eiland waar we vannacht zullen overnachten.

Aangekomen op het eiland worden we verwelkomd met een drankje en horen dat we als enige op het eiland overnachten.
We verblijven weer in tenten met een vaste vloer, badkamer en dak boven de tent.
We lopen het eiland rond en zijn in tien minuten weer terug, dit geeft al aan hoe klein het eilandje is.
Na het eten, wat een beetje tegenvalt na de Katara lodge, naar bed.

Excursie Lake Bunyoni:

Half acht opgestaan, ontbeten en om half negen vertrekken per traditionele kano voor onze excursie waarbij al onze bagage mee moet want we komen niet meer terug bij het resort.
Om vijf voor negen komt er eindelijk een kano aan gepeddeld met Fred en de schipper van de kano Bruce.
Fred biedt zijn excuus aan voor de vertraging, Bruce was wel op tijd maar de andere kano voor onze bagage was te laat, en ze zijn hem op het meer ook weer kwijt geraakt.
Fred laat ons instappen, met onze handbagage, we zitten op bundeltjes riet en kunnen met moeite onze benen kwijt.
Fred wacht op de andere kano en regelt dat onze bagage mee komt, hij zegt Bruce dat hij kan vertrekken naar Punishment Island en ons wel zal inhalen.

Bruce begint te peddelen en begint het verhaal over Punishment Island te vertellen,
als meisjes voor het huwelijk zwanger werden dan werden ze verbannen uit de familie en afgezet op een heel klein eilandje en achter gelaten om te sterven.
Aangezien niemand kan zwemmen in Afrika was een ontsnapping naar een ander bewoond eiland niet mogelijk en de meisjes kwamen om van honger of pleegde zelfmoord, mochten ze wel ontsnappen dan konden ze nergens heen omdat ze verbannen waren uit hun tribe en niet meer terug konden en niet werden opgenomen in een andere stam.

We varen door naar het Lepra eiland wat is opgericht door een Schot, genaamd Sharp, die hier een leprakolonie heeft gesticht die hij vervolgens heeft overgedragen aan de protestantse kerk.
Fred haalt ons eindelijk in en we gaan aan land van Lepra eiland, de kolonie is niet meer in gebruik en we bezoeken de gebouwen en krijgen uitleg over de geschiedenis.
Het eiland wordt nu gebruikt voor weduwen en wezen welke daar proberen een bestaan op te bouwen.
Als we Fred vragen waarom je alleen maar vrouwen en meisjes het zware werk op de akkers ziet doen verteld hij dat de Ugandese man erg lui is, de vrouwen werken acht tot twaalf uur op de akkers terwijl de mannen allen maar in de bar hangen.
Alleen als er een huis gebouwd moet worden of zo iets doen de mannen dat.

We zouden worden opgepikt aan de andere kant van het eiland door de kano's die omgevaren zouden worden maar als we daar aankomen zijn er geen kano's te zien.
Fred begint te bellen en is not amused, de mannen zijn nog onderweg maar waarschijnlijk nog aan de andere kant van het eiland.

Lokale jeugd is op de plek aan het zwemmen, baden en kleding aan het wassen en beginnen zich baldadig te gedragen.
Als eindelijk de kano's aankomen en we instappen, springen een aantal opgeschoten jongens het water in en willen de kano vastpakken om ons bang te maken, Bruce is hier niet van gediend en haalt uit met zijn peddel en raakt een van de jongens recht tussen zijn ogen.
Er wordt allen nog maar geschreeuwd en flink gedaan maar er komt niemand meer in de buurt van onze kano.
We varen over het meer verder en varen om een eiland heen waar door een rijke local per boot een heleboel dieren op zijn gezet zoals zebra's, waterbokken, impala's etc.

Als we weer bij het vaste land komen gaan we aan land en lopen tegen de heuvel op waar we een geweldig mooi uitzicht hebben over Lake Bunyoni.
Vervolgens lopen we naar een village waar we de lunchen bij een lokaal gezien.
Men serveert, gedroogde maïspap (brood), zoete aardappels, spinazie met gepureerde pinda's (paars van kleur), bonen met tomaten, gefruite kool, bonen met boonbladeren en als voorgerecht verse ananas.
Het smaakt verwonderlijk goed, vooral de spinazie/pinda schotel en de bonen met boonbladeren.

Vervolgens krijgen we onderricht in het vlechten van armbandjes en mandjes.
We vlechten allemaal een armband, met hulp, en moeten die vervolgens omdoen.
We kopen nog wat rieten souvenirs waarvan de opbrengst ten goede komt van de schoolboeken van de lokale jeugd.

Als we weer weg gaan en de heuvel verder oplopen staat er een groep schoolkinderen op de top van de heuvel te wachten, als we er zijn beginnen ze een traditionele dans en zangvoorstelling.
Vooral de kleinste dansen vol overgave en het stof dwarrelt op als zij met hun kleine voetjes stampen en springen.

Na dit optreden gaan we terug naar het dorp waar we gisteren in de boot zijn gestapt voor onze tocht naar de lodge, Gashom staat hier te wachten met de bus om verder te reizen naar onze volgende bestemming Mutanda Lake.
Het pad is stijl en glibberig door de regen van gisteren, we lopen door een klein dorp en beneden bij de school staat weer een groepje kinderen.
Een van de kinderen begint een beetje vervelend te doen en tegen ons te schreeuwen, een ouder meisje geeft hem een gigantische draai om zijn oren en spreekt hem vermanend toe.
Ze komen naar ons toe en stellen zich netjes voor en vragen waar we van dan komen.
Fred is op zoek naar de kano's die weer in geen velden of wegen te zien zijn, hij verontschuldigd zich en zegt dat hij vandaag niet de juiste mensen heeft ingehuurd want ze zijn weer waar ze niet moeten zijn.
Hij belt met een bevriende schipper met een motorboot die ons vervolgens ophaalt en aflevert bij de bus.
Fred bedankt ons voor het geduld en het boeken van de excursie en legt ons uit dat 80% van het bedrag wat we betaald hebben ten goede komt aan de schoolkinderen van het dorp.
We bedanken Fred voor zijn uitleg en rondleidingen en zeggen dat hij zich geen zorgen moet maken omdat we ons geweldig hebben vermaakt.

We stappen in en vertrekken naar Lake Mutanda, onderweg weer de sterk wisselend landschappen en we gaan weer bergop met schitterende uitzichten op de diverse meren.
Op een gegeven moment slaan we af van de weg en draaien we een bergpad op wat in zeer slechte conditie is, we rijden langs stijlen afgronden en zien dat het landschap geteisterd is door grondverschuivingen.
Op sommige plaatsen is het pad net breed genoeg voor ons busje en beneden zien we akkers welke op de steile hellingen zijn aangelegd, de boeren moeten haast wel beschikken over bijzondere krachten want op sommige plaatsen is de helling wel zeventig tot tachtig graden.

Na een uur hobbelen over dit slechte pad slaan we af naar links en staan boven aan een helling die zeker vijf en veertig graden is, Gashom rijd heel voorzichtig naar beneden en we komen aan bij Mutanda Lake Resort.
We checken in en genieten van het adembenemende uitzicht van de vulkanen die weerspiegelen in het meer.
Vanuit het restaurant heb je een sprookjesachtig uitzicht op de vulkanen en het meer.
De eigenaren van het resort zijn een Nederlands echtpaar en we krijgen tekst en uitleg over de omgeving en het probleem van de vele grondverschuivingen welke worden veroorzaakt door de ontbossing om maar zoveel mogelijk akkers aan te leggen op de soms bijna verticale oevers van het meer.
We genieten weer van een geweldige maaltijd met een lamsstoofpot met rijst die in een viersterren restaurant niet zou misstaan.