TitiKaka Meer

Zijn zojuist weer gearriveerd in Puno na ons bezoek aan het Titikaka meer.
Dit is een inmens groot meer waar in de tijd van de Spaanse overheersing mensen kunstmatige eilanden hebben aangelegd van riet om de Spanjaarden te ontlopen.
Deze eilanden worden nog steeds in stand gehouden door de families en zijn ca 2 meter dik, de onderlaag bestaat uit een soort humus en wortels van het riet en worden gemaaid waarna het riet om en om in lagen wordt opgestapeld.
Het is een bijzonder gevoel om op zo¨n eiland rond te lopen, het veert aan alle kanten en wordt op zijn plaats gehouden door ankerstenen.
Verder lopen alle families in klederdrachten en varen rond in papyrus boten ala de Kontiki van Thor Heierdal.
Het is echter een zeer touristische aangelegenheid en ik denk als de touristen wegblijven dat de eilanden dan snel verlaten en vergaan zullen zijn.
Na het bezoek aan deze Uros eilanden zijn we door gevaren naar het eiland Amantani waar we verblijven bij een gezin.
Het is wel leuk om eens een dag/nacht door te brengen bij de lokale bevolking en te ondervinden hoe zij leven.
We krijgen de gehele bovenverdieping als verblijf en daar staan een aantal kleine bedden, ik pas er net in met mijn 1,76 meter.
We eten het traditionale eten bestaand uit aardappelsoep, aardappelen en wat gezouten tomaten.
Men eet geen vlees en/of vis.
Het eten is best smakelijk maar vrij eenzijdig.
In de avond worden we geroepen voor een feest in het dorphuis, als we beneden komen staan sommige groepsleden welke bij de buren logeren, volledig in klederdracht omgekleed te wachten.
Iedereen ligt in een deuk en wij komen er goedkoop af met alleen een poncho.
Aangekomen bij het dorpshuis komt ons een house dreun tegemoet.
Het blijkt dus dat de Inkas de uitvinder zijn van de house muziek.
Wij ontkomen er niet aan om gedurende een uur samen met de lokcals te dansen en feest te vieren.
Het valt niet mee om op 3800 meter hoog in een soort van polka over de dansvloer gesleurd te worden en vele groepsleden vallen naar adem snakkend op de banken langs de kant en halen gauw een biertje.
Daarna wordt het slapen geblazen en we wandelen terug naar ons huisje.
De enige verlichting die er is bestaat uit een kaars op de slaapkamer, we besluiten dan ook maar om te gaan slapen.
De volgende ochtend worden we gewekt met een zacht geroep Amiga en Amigo, comer (Het ontbijt staat klaar)
We krijgen een pannenkoek en zelfgebakken brood met jam.
Na afscheid genomen te hebben van de gastvrije familie varen we door naar het eiland van de breiende mannen, hier maken we een wandeling, lunchen en varen dan terug naar Puno.
Morgen vertrekken we naar Cusco waar we ons gaan voorbereiden op de Inca Trail.

Helaas het is weer de xelfde internetverbinding dus de fotos volgen nog.