Bericht uit de vrieskist

Hierbij ons verslag van Langmusi uit een ijskoud Songpan.
Morgen volgt ons verhaal over de reis naar Songpan en onze eerste dag in deze contreien.

Xiahe – Langmusi

07.30 Opgestaan, gedoucht, het standaard ontbijt gegeten en daarna nog snel de stad in voor een gebedsmolentje.
In iedere winkel zie je gebedsmolentjes maar dat is allemaal toeristen kitsch, wij willen graag een authentieke en hebben bij een Tibetaanse winkel iets gezien maar het was toen zo druk dat we zijn doorgelopen.
Aangekomen bij het winkeltje zien we inderdaad een authentieke gebedsmolen zoals waar de pelgrims mee rondlopen.
Via een sprekende rekenmachine communiceren we over de prijs, daar we weinig tijd hebben zijn we het al gauw eens over de prijs en nemen de gebedsmolen mee.

Terug bij het hotel begint er een stoelendans om welke bus en chauffeur wij hebben, Hanneke wil graag ruilen van bus en verder met de chauffeur Kapu waar zij in het verleden al vaker mee heeft gereisd.
Dit is al vlug geregeld maar nu moeten de koffers weer worden overgezet naar de andere bus.
Vervolgens begint de oude chauffeur zich er mee te bemoeien en ik zie onze koffers weer in de verkeerde bus worden geladen.
Dit tafereel herhaalt zich een aantal keren tot we uiteindelijk vertrekken met de juiste bagage in de juiste bus.

We rijden de eindloze grasvlaktes op en in de verte doemen de bergen met eeuwige sneeuw op.
Na een half uur komen we de eerste nomade tegen welke hun tentenkamp hebben opgeslagen.
We stappen uit en kijken wat rond bij het tentenkamp, het zijn zomertenten welke niet zo indrukwekkend zijn als de tenten gemaakt van Yakwol.
Als 1 van ons te dicht bij de omheining komt slaan een tweetal honden aan en 1 gaat in de aanval, hij komt niet ver want hij ligt aan de ketting.
De herderin spoed zich naar de hond en wijst hem terecht, eigenlijk is dit niet correct want het beest doet waar hij voor ingehuurd is.
Na het maken van wat foto’s gaan we weer verder, echter na een paar minuten worden we verrast met een zwerm gieren welke de weg oversteekt, volgens de chauffeur brengt dit ons geluk want gieren zijn heilig in Tibet daar zij de doden naar Buda brengen.
Dit gebeurt letterlijk want in de bergen worden de doden niet verbrand, door gebrek aan brandstof, maar in stukken gehakt en op een bergtop aan de gieren gevoerd.(Sky burrial)

We rijden over de eindeloze vlaktes, door valleien en over bergpassen en genieten van de geweldige vergezichten.
Na een zeer uitgebreide lunch komen we om 16.30 uur aan in Langmusi.
Dit is een in originele staat verkerende Tibetaanse plaats met ca. 3.000 inwoners.
Overal zie je houten huisjes, openriolen en bouwplaatsen waar nu toch wat modernere huizen worden gebouwd.
Als we uitstappen worden we verrast door de kou, hier op 3350 meter hoog staat een snijdende wind en is de temperatuur echt onaangenaam.
Overal om ons heen is het een komen en gaan van met name oude vrouwelijke pelgrims afgewisseld met Tibetaanse mannen met hun kenmerkende lange jassen van Yak leer met mouwen tot op de grond.
In de reisbeschrijving staat dat ons hotel zeer eenvoudig zou zijn, maar niets is minder waar, we worden ondergebracht in het nieuwste en modernste hotel van Langmusi welke toebehoord aan de monniken van een van de twee Boedistische kloosters welke Langmusi rijk is.
We brengen onze spullen naar de royale kamers en gaan direct het stadje in om koffie te drinken bij het lokale koffiehuis, hier worden we hartelijk verwelkomt en moeten weer met alle locals op de foto.
De koffie wordt vers gemalen en gezet in een soort van reageerkolf met een stijgbuis.
De koffie smaakt voortreffelijk en de eigenaar vraagt of hij een groepsfoto van ons mag maken daar wij zijn vrienden uit Holland zijn, wij staan dit lachend toe maar hij vind dit een serieuze zaak.

We vervolgen onze weg het stadje in op weg naar restaurant Leisha wat beroemd is om zijn appeltaart en Yakburgers van een kilo.
Daar we nogal uitgebreid geluncht hebben besluiten we om het te houden bij een stukje appeltaart en een paar biertjes.

Terug op weg naar ons hotel is het wel oppassen daar er geen straatverlichting is en er hier en daar nogal wat putdeksels ontbreken.
We komen veilig aan in het hotel en gaan naar bed.

De volgende ochtend staat Yvonne om 07.30 uur op, ik blijf liggen wat ik voel me de hele nacht al niet bijzonder goed, Willem heeft me aangestoken met zijn zware verkoudheid.
Ik heb keelpijn, opgezette slijmvliezen en een barstende koppijn en besluit dat ik vandaag niet meega met de bergwandeling naar de kloosters en de sky burrial plaats op de top van de berg.
Later sta ik op en ga wat eten, vervolgens ga ik met Wim koffie drinken in het stadje bij het koffiehuis.
Zittend in de zon op het terras zijn we alweer de attractie van de stad, hele groepen pelgrims stoppen om ons gedag te zeggen, we waren hier al voor gewaarschuwd omdat we mogelijk de eerste westerlingen zijn die deze mensen, afkomstig van het platteland, ooit zien.
Na de koffie lopen we wat rond en maken foto’s van pittoreske winkeltjes, huisjes, een watermolen en mensen in de meest fantastische klederdrachten.
Als we net terug zijn gekomen in het hotel komt de groep terug van de bergwandeling.
Yvonne verteld dat het allemaal nogal tegenviel en we niet veel gemist hebben, er was echter wel een sky burrial aan de gang en sommige groepsleden zijn wezen kijken hoe men een dode gereed maakte voor de gieren.
De meeste vonden dit echter te heftig en zijn ver van de plaats van het ritueel gebleven.

Vanmiddag gaat Yvonne nog een paardentocht maken door de omgeving van Langmusi, ik zou ook mee gaan maar dat lijkt mij niet verstandig in mijn huidige conditie.
Ik hoor vanavond wel van haar wat ik allemaal gemist heb.

Yvonne de rijtocht was een groot succes, ze hebben prachtige vergezichten gezien en hadden de volle belangstelling van alle bewoners van Langmusi toen ze door de dorpsstraat reden.
Yvonne reed op en merrie die net bevallen was van een veulen, dit maakte het voor haar extra lastig daar het veulen steeds wilde drinken tijdens de tocht.
Saskia werdt op het einde van de rit nog door Yvonne's paard gebeten omdat ze te dicht bij het veulen kwam.

Vanavond hebben we de yakburger geprobeerd, die smaakte fantastisch.
Yvonne had de small en ik de big uitvoering en ik moet bekennen dat het een hele kluif was om hem op te eten.

Morgenochtend vroeg vertrekken we voor een lange reisdag naar Songpan.
De verwachting daar is sneeuw en kou dus vandaar de titel van dit verslag.