Een lang verslag

Door ons verblijf in Lijiang zijn we wat achter geraakt met ons verslag.
Hierdoor wordt dit een erg lang verslag maar geloof me het is de moeite waard:

2e dag Chendu

Vanochtend met de taxi naar het traffic hotel, daar staan onze gereserveerde fietsen gereed voor onze tocht naar het peoples park.
Aangekomen bij het hotel nemen we onze te kleine fietsen in ontvangst en fietsen met ons knieën tegen het stuur de stad in.
Het is ochtendspits en we trekken veel bekijks onder de lokale bevolking die onderweg is naar het werk.
Als we de stadskaart pakken om te kijken waar we heen moeten hebben we gelijk een aantal spontane vrijwillige gidsen die ons de weg wel willen wijzen.
We storten ons in het hectische verkeer en gaan mee met de stroom richting peoples park.
Onderweg komen we bij het monument van Mao en stoppen daar voor wat foto’s.
Als we weer onderweg gaan wordt het al rustiger op de weg en we fietsen relaxed verder.
Bij de poort van het park aangekomen wil Wim het park in fietsen maar er komt direct een gestreste poortwachter op hem afrennen, we verstaan geen Chinees maar begrijpen uit zijn wilde gebaren dat fietsen in het park niet is toegestaan.
We brengen de fietsen buiten de poort en daar is een bewaakte fietsenstalling, een vriendelijk vrouwtje helpt ons de fietsen op slot te zetten en we betalen een klein bedrag voor de bewaking.
In het park is het weer een kakofonie van geluid, overal wordt gezongen, gedanst, muziek gemaakt, tai chi beoefent,bordspelen gespeeld en allerlei andere vormen van sport bedreven.
We wandelen wat rond en komen in een prachtig aangelegde tuin met orchideeën en bonsai boompjes terecht, in deze tuin zijn ook diverse theehuisjes waar we ons een lekkere bak koffie laten voorzetten.
We wandelen verder en belanden midden in een amateur opera opvoering, de zangers kijken heel ernstig en nemen hun rol erg serieus.
Het is ondertussen al 13.00 uur geworden en we besluiten weer richting ons hotel te gaan daar we om 17.00 uur gereed moeten staan voor ons vertrek naar het vliegveld.
We fietsen terug naar het Traffic hotel en leren onderweg dat spookfietsen noodzakelijk is om op het juiste adres te komen.
Het spookfietsen is heel gewoon in China, verkeersborden gelden alleen voor auto’s en dan nog in beperkte mate hoe het de bestuurder uitkomt.
Op kruisingen staan agenten welke drukgebarend staan te fluiten maar waar niemand ook maar enige aandacht aan besteed.
We fietsen dus gewoon tegen het verkeer in over eenrichting straten en komen aan bij het hotel waar we de fietsen in leveren.
Na een korte taxirit komen we weer aan bij ons hotel en gaan in de omgeving van het hotel lunchen waarna we in de lobby gaan wachten op de bus naar het vliegveld

Op advies van de chauffeur van de bus was ons vertrek vervroegd van 18.00 uur naar 17.00 uur i.v.m. het spitsuur.
Om 17.00 uur is er geen bus, om 17.30 uur is er nog steeds geen bus, Hanneke wordt zenuwachtig want om 19.15 uur moeten we inchecken en om 19.50 uur vliegen we.
Er wordt druk getelefoneerd en om 17.50 uur worden we naar buiten gedirigeerd want de bus komt over drie minuten.
Buiten gekomen staan we een kwartier te wachten en er is nog steeds geen bus, dan duikt er iemand op van de lokale agent die ons naar de tegenoverliggende straathoek stuurt want daar gaat de bus komen.
Daar aangekomen moeten we plotseling naar een plek 100 meter verder in de straat, ook daar wachten we weer maar er komt nog steeds geen bus, het is ondertussen al kwart over zes.
Uiteindelijk stopt er een veel te klein busje, dit busje heeft net een aantal mensen in de buurt van het hotel afgezet en is gevorderd door de lokale agent.
We persen ons met al onze bagage in het busje en vertrekken naar het vliegveld.
Maar ondertussen is het spitsuur op zijn hoogtepunt en we lopen hopeloos vast in het centrum.
De assistente van onze lokale agent is de waanhoop nabij in zit soms met drie telefoons tegelijk aan haar hoofd, het huilen staat haar nader dan het lachen als Hanneke vraagt wat haar alternatief is als we onze vlucht missen.
We moeten onze paspoortnummers aan haar geven en ze geeft deze door aan iemand op het vliegveld.
Als we daar om 20.20 uur aankomen staat de agent op ons te wachten met de boardingpassen.
Als we hardlopend bij de gate komen met al onze bagage als handbagage blijkt dat de vlucht is vertraagd tot 22.30 uur omdat er geen bemanning beschikbaar is.
We krijgen eten en een refund van 100 yuan van de vliegmaatschappij als excuus voor de vertraging.
Om 22.30 uur vertrekken we voor onze vlucht naar Lijiang waar we om 00.15 uur in de stromende regen aankomen.
Buiten staan de bussen gereed voor het vervoer naar ons hotel waar we om 01.50 aankomen, we gaan direct slapen na deze hectische taferelen en een vermoeiende dag.

1e dag Lijang

08.00 Opgestaan en voor het ontbijt gaan we het stadje in.
Als we naar de receptie lopen meld Hanneke, onze reisleidster, dat de trektocht niet doorgaat door de regen.
De gids vind het pad te gevaarlijk om te gaan wandelen door de bergen en we besluiten tot een alternatief programma. Tot 15.00 uur zijn we vrij en dan gaan we met kleine busjes naar een Naxi dorp en vervolgens de berg op naar de lodge in Lashihai waar we tijdens de trektocht zouden slapen.
We gaan het stadje in en tijdens de lunch worden we weer door alle Chinezen op de foto gezet. We vermaken ons prima, het is een erg oud stadje met houtengevels en bruggetjes.
Veel van de huisjes zijn omgebouwd tot souvenirshops wat eigenlijk wel jammer is maar het karakter van het stadje is toch wel behouden.
In de souvenirshops worden oude ambachten bedreven zoals, weven, zilversmeedwerk, kalligraferen en lederbewerking.
De producten die ze maken worden te koop aangeboden en Yvonne koopt een mooie sjaal.
Om 15.00 uur vertrekken we met vier mini busjes naar de lodge op de berg maar stoppen eerst bij een Naxi dorp.
De Naxi is een minderheid in China met een totale bevolkingsgrote van 1,4 miljoen mensen waarbij de vrouw het hoofd van het gezin is.
Zij hebben een eigen taal en ook een eigen bestuur, ook al staat dat natuurlijk onder controle van de overheid.
We stoppen in het dorpje en wandelen wat rond, de bevolking is erg vriendelijk en foto’s maken is geen probleem men reageert hier vrij neutraal op.
We zien in een winkeltje een verzameling porseleinen beeldjes van Chinese klederdrachten welke erg mooi zijn afgewerkt.
Yvonne is helemaal weg van een slank vrouwsfiguur en we vragen naar de prijs, de verkoper begint gelijk uit te wijden over de mooie afwerking en laat zien dat het armbandje niet op de arm is getekend maar echt apart van het figuurtje is en dus om de arm kan ronddraaien.
Het zijn inderdaad schitterend details maar het gaat hem alleen om een betere prijs.
Als we weer vragen wat de prijs is wil hij er 580 yuan voor hebben (ca. €65)
Ik bied hem 150 yuan en de man begint gelijk weer met het beschrijven van alle details en zegt dat dat echt niet kan voor die prijs.
Als ik vraag om een tegenbod blijft hij op de vlakte en noemt geen prijs, ik verhoog mijn bod tot 175 en de man begint weer van voren af aan.
Ik zeg hem vriendelijk gedag en loop door, als we later op de terugweg weer langs hem lopen vraagt hij mij om een nieuwe prijs te noemen, ik zeg hem dat mijn laatste bod 200 yuan is die hij wederom afwijst.
Zijn vrouw heeft dit van de kant af gevolgd en staat plotseling op en komt naar me toe, ze doet een tegenbod van 250 yuan en de man kijkt wat sip.
Bij mijn bod van 210 yuan liep de vrouw weg en zij dat ze hem dan niet wilde verkopen, Yvonne wil hem wel erg graag hebben en vind dat ik het bod maar moet accepteren, als ik de vrouw terug roep worden we het uiteindelijk eens over de prijs van 220 yuan.
De man komt met een lang gezicht het geld in ontvangst nemen en pakt het beeldje keurig in een polystyreen doosje in.
Yvonne is erg blij met haar aanwinst maar als ik zeg dat ze nu wel nog 14 dagen met het ding loop te zeulen wordt ze wat minder enthousiast.
We besluiten dat als we terug zijn in Lijan we maar een tas gaan kopen om hem in te vervoeren.


We verlaten het dorpje en hotsen en botsen over een zeer slechte bergweg naar de lodge.
Daar aangekomen wacht ons een prachtige lodge, we krijgen een lekkere maaltijd voorgeschoteld en de Naxi gids verteld over zijn volk.
Het blijkt dat zij onder Kubla Khan vanuit Tibet naar China zijn getrokken en daar door hun loyaliteit aan hem een koninkrijk mochten stichten.
Onder het genot van een biertje luisteren we naar zijn verhalen en gaan dan om een uur of tien naar ons bed.
Na een goede nachtrust staan we de volgende ochtend om zeven uur op en om 8 uur ontbijt.
We vertrekken om half negen voor onze trektocht naar het volgende Naxi dorpje in de bergen.
Als we weg lopen is het droog en hebben we een mooi uitzicht over het meer tussen de bergen waarbij de wolken over de bergen heen rollen het dal in.
We beginnen met een forse beklimming en dan begint de ellende, de wolken gaan open en het begint eerst te miezeren wat echter al snel overgaat in een gestage regen.
Als we boven op de pas zijn aangekomen en aan de afdaling beginnen lijkt het op te klaren maar dat is echter van korte duur, de regen komt met bakken uit de hemel en de afdaling wordt een glibber en glijpartij.
Na vier en een half uur komen we aan in het dorpje waar onderaan het pad een lokale bewoner ons staat op te wachten en ons snel naar het restaurant loodst waar we de lunch zouden gebruiken.
We komen bij met hete thee en er wordt een Naxi maaltijd geserveerd, het is even wennen als we zien wat er op de schalen ligt, gebakken kippenvoeten, maar het smaakt uitstekend en we laten weinig over.
(Behalve dan de kippenvoeten die niet door de meeste van ons worden gegeten) Na de maaltijd staan er twee busjes te wachten om ons terug te brengen naar Lijiang.
Daar aangekomen trekken we de natte kleding uit en we gaan in ons bed liggen om op te warmen.
Na twee uur staan we op en gaan douchen, hierna zien we dat de regen is opgehouden en we gaan het stadje in voor een maaltijd welke we afsluiten met een biertje.
We kopen eerst nog een tas voor Yvonne de klederdrachtpop, welke duurder is dan het poppetje, en gaan dan na het nemen van een aantal nachtfoto's van Lijiang naar bed voor een welverdiende nachtrust.

Morgen plaatsen we het verslag over Weishan en onze bevindingen van Dali.