Murchison Falls

Sippi Falls -Murchison Falls

De volgende ochtend om zeven uur opgestaan voor onze reis naar Murchison Falls.
Tijdens het eten moeten we de zoetigheid beschermen want twee prachtige blauw met zwarte vogels hebben het daarop voorzien en die zijn zo brutaal dat ik er één heb gepakt en weg heb gezet zonder dat hij het erg vond.
Hij schopte nog wel even de suikerpot ondersteboven en kwam later weer terug om het nog eens te proberen.
De zwarte Labrador van de eigenaar kwam nog even gedag zeggen, was net Bono maar iets kleiner.

Om acht uur rijden we weg en het is sterk wisselend weer, zonneschijn en regen wisselen elkaar af.
Als het regent zijn de landwegen stil en verlaten, mensen staan te schuilen onder van alles wat maar bescherming kan bieden, zodra het droog is komt iedereen weer te voorschijn en is het een drukte van jewelste.
Om elf uur stoppen we in een kleine stad om koffie te drinken, we krijgen de kaart die er uitgebreid uitziet maar alles wat we willen bestellen is uitverkocht, we bestellen maar een zwarte koffie en die wordt uiteindelijk geserveerd door een vriendelijk lachende serveerster.
Gashom is de stad in gegaan, hij heeft geconstateerd dat de wielsleutel ontbreekt en gezien de staat van de wegen wil hij het risico niet lopen om zo verder te rijden, na een uur komt hij weer terug met een nieuwe wielsleutel.

In Lira stoppen we voor de lunch, we kunnen kiezen uit een buffet of ala carte maar na een blik op het buffet besluiten we maar voor alle zekerheid voor ala carte.
We bestellen eenvoudige dingen omdat we al geleerd hebben dat iets ingewikkeld erg lang gaat duren, maar zelfs een beefburger of een club sandwich zorgen voor een wachttijd van ca. één uur, ook dit is Afrika.

Na een kort bezoek aan Karuma Falls rijden we door naar Murchison Park, het grootste en oudste nationaal park van Uganda.
Het is noodgedwongen ontstaan door de tsé tsé vliegen plaag in 1952, de mensen trokken weg en de dieren kwamen ervoor in de plaats waarna het is uitgeroepen tot nationaal park.

Onze lodge is gebouwd in 2012 en heeft de vorm van een vrije interpretatie van het handelsfort wat er ooit in de oudheid heeft gestaan.
Het ziet er leuk uit en wij zitten op de bovenverdieping van een cottage met een riant uitzicht op de Albert Nijl, we krijgen een geweldig lekker vijfgangen diner geserveerd in de eetzaal van het fort die sober is ingericht als een soldatenverblijf uit de vervlogen tijden.
Na het eten gaan we naar bed want morgen om zeven uur vertrekken we voor de eerste game drive in het park.

National Park Murchison Falls:

Zes uur op, half zeven ontbijt en om zeven uur vertrek naar het park, tot onze schrik kunnen we het park niet in doordat de weg naar de gate is weggeslagen door de heftige regen en onweersbuien van afgelopen nacht.
Gashom probeert een andere weg te vinden maar die is er niet, we moeten omrijden naar de andere gate welke ongeveer een uur rijden is van de gate bij onze lodge.
Na een uur rijden komen we bij de andere gate en glibberen en glijden door het park, de wegen zijn erg slecht maar Gashom is een geweldige four wheeldrive chauffeur en weet ons op de weg en in beweging te houden.
We zien alle soorten antilopen, giraffen, olifanten en een keur aan vogels maar geen enkel roofdier.

We lunchen in de Paraa lodge welke in het park is aangelegd en gaan vervolgens met een ranger in een boot over de Albert Nijl naar de delta waar de Nijl in het Albert Lake overgaat.
We zijn maar net onderweg of we spotten de Schoenbekooievaar op de oever.
Deze zeldzame vogel leeft alleen in Uganda en is verwant aan de Dodo en stamt ook uit de oudheid.
Het is een bijzonder beest om te zien, hij lijkt een beetje op een gans maar dan met een grote kop waar een reusachtige grote en brede snavel aanzit.
Na het maken van de nodige foto's gaan we verder op onderzoek uit en zien honderden nijlpaarden en vele soorten vogels.
Vlakbij het Albert Lake zien we een tweede schoenbekooievaar en als we ook hiervan foto's willen maken zien we een Goliath Heron met een vis in zijn snavel.
Vervolgens spotten we een olifant die op zijn buik aan de waterkant ligt en zich tegoed doet aan de waterplanten, het is een volwassen mannetje met twee imposante slachttanden die spierwit zijn.

Als we doorvaren en net een paar Nijlkrokodillen zien breekt er in de verte een geweldige onweersbui los, de ranger maakt zich zorgen over deze bui en we varen snel terug naar het beginpunt.
Halverwege vraagt de ranger of we door willen varen of beter maar gaan schuilen voor de bui.
Wij zeggen dat hij de expert is dus als hij het verstandig vindt om te schuilen, sluiten wij ons daar bij aan, we meren af aan de oever en dan worden we overvallen door de bui.
Gezien de grote van het afdakje van de boot besluit ik om samen met de ranger onder de bomen in het woud te schuilen terwijl Eric, Marcella en Yvonne in de boot schuilen.
Als de bui overtrekt zijn we allemaal min of meer doorweekt maar dat mag de pret niet drukken.
Als we aankomen bij de steiger bedanken we de ranger en gaan weer met het busje terug naar de lodge, eerst een uur naar de gate en dan nog een uur naar de lodge.

Onderweg moeten we langs een gestrande schoolbus zien te komen die de weg verspert, de te hulp geschoten dragline van de parkwachters staat ook muurvast in de blubber.
Gashom gaat van de weg af en rijd een stuk door de wilde natuur en komt vervolgens weer slippend op de weg terug.
Na enige kilometers zonder al te veel oponthoud loopt er mannetjes olifant op de weg, hij is niet van plan om aan de kant te gaan en kijkt een paar keer dreigend om.
Als er van de andere kant een landrover van de parkbeheerders aankomt rijden gaat hij van de weg af, als we langs rijden loopt hij dreigend en trompetterend terug naar de weg maar besluit dan toch om maar de savanne op te lopen.

Om kwart over acht komen we aan bij de lodge, we brengen de spullen naar de kamer en kunnen gelijk in het restaurant aanschuiven voor weer een perfect vijfgangen diner.
Na de maaltijd gaan we terug naar de kamer om het dagboek bij te werken en dan naar bed, morgen weer om zes uur op voor weer een game drive.