Chimpansee gebied

Hoima - Kibale Forest Camp:

Om acht uur vertrekken we naar Kibale forest, we genieten van het groene afwisselende landschap van Uganda.
Er is geen land zo afwisselend als Uganda, ieder uur heb je een ander landschap bergen, akkers, plantages, theevelden, dorpjes, weidse graslanden, savanne, van alles komt voorbij.
De wegen zijn soms slecht en dan weer goed, er is geen verharde weg maar de typische Afrikaanse rode zandwegen voeren ons door het Afrikaanse land.
Op sommige plaatsen heeft het recent nog geregend en daar zijn de wegen stofvrij, maar op plaatsen waar het al langer droog is moeten we de ramen sluiten voor het alles bedekkende rode stof.
Onderweg stopt Gashom langs de weg om een grote lokale vrucht te kopen die volgens hem erg lekker is, dat wordt ons toetje voor vanavond.
Langs de wegen is er weer veel bedrijvigheid, mannen maaien de bermen met hun machetes, vrouwen bewerken het land, kinderen zijn op weg naar school, handelaren lopen langs de weg naast hun fiets die hoog zijn opgeladen met handelswaar of groene bananen (matoke)
Hier tussendoor lopen er herders met hun vee en vrouwen met van alles en nog wat op hun hoofd, van grote bossen met takken tot gevulde rieten manden, tevens hebben ze dan een kind in een draagdoek op hun rug gebonden.

Onder weg stoppen we voor de lunch in Fort Portal, meestal duurt de lunch erg lang voor hij wordt opgediend dus we proberen altijd iets simpels te bestellen.
Maar dat is niet altijd garantie voor succes, een simpele sandwich kan rustig een halfuur duren.
In het restaurant staan er dit keer tijden aangegeven voor de diverse gerechten, dertig minuten voor een sandwich, 40 minuten voor een kip met patat en een pizza duurt 10 minuten!!!!!
We kiezen massaal voor een pizza maar ja 4 pizza maal 10 minuten wordt toch weer 40 minuten kortom bestel maar wat je wilt want het duurt toch altijd lang.
De pizza smaakt perfect dus het wachten is dus wel de moeite waard.

Bij het instappen, stoot ik mijn hoofd aan de deurstijl, Gashom schrikt van het bloed van de schaafwond en wil direct naar het ziekenhuis rijden.
Met moeite weet ik hem ervan te overtuigen dat er niets aan de hand is en dat het maar een schaafwond is.

Als we verder rijden wordt de lucht gitzwart en na tien minuten breekt er een geweldige tropische onweersbui los.
Door het gerammel van de slechte wegen sluit de deur niet altijd even goed en komt er water naar binnen, ik schuif een plaatsje op en heb zo geen last van het lekwater.
Als we naar de lodge rijden volgt er een daverende donderslag, de weg voor de lodge is verandert in een rivier en het personeel probeert iedereen middels een paraplu droog in het restaurant/receptie te krijgen.
Het gaat zo erg te keer dat de geplande wandeling naar de kratermeren niet doorgaat.
De kamer is een tent welke is opgesteld op een betegelde vloer met een rieten dak er overheen.
Aan de tent vast zit een stenen gemetselde badkamer met douch en wc, het water wordt verwarmd d.m.v. een houtkachel.
In de tent staat een twee persoons bed met klamboe, het oogt erg gezellig.

Nadat we ons hebben opgefrist gaan we naar de bar voor een Nile Special gevolgd door weer een viergangen diner. (onze grote vrucht wordt niet als toetje geserveerd terwijl Gashom dat wel had gevraagd aan de staf)
Na het eten nog even in de bar gezeten, er komt een vrouwtje binnen met allerlei handgemaakte spulletjes welke zijn gemaakt door de wezen school in het dorp.
We kopen een houtsnijwerk gorilla voor het goede doel en gaan vervolgens naar onze tent om te gaan slapen.