Varanassi Hindoeisme in de puurste vorm

Varanassi:
Hier dan onze belevingen van de afgelopen uren:
Om half zes in de bus voor een rit van ca één uur naar het station in de buitenwijk van Delhi, gelijk in Delhi lopen we al vast in de avond spits.
In het bekende chaotische verkeer is het stoppen en optrekken waarbij we door van alles en nog wat worden ingehaald, gesneden of bijna aangereden.
Met ware doodsverachting vliegen fietsers, riksja’s, voetgangers, tuk-tuk’s en andere weggebruikers voor ons langs op afstanden dat je ieder moment de klap verwacht maar alles gaat wonderbaarlijk goed.
Aangekomen bij het station doen we onze rugzakken om en wandelen naar het perron, hier is de volgende chaos aan de gang.
We lopen naar het einde van het perron want we hebben wagon A1, hier aangekomen zijn we de atractie van de lokale bevolking.
Mannen lopen naar ons toe en gaan ongegeneerd de vrouwen staan aangapen op minder dan een meter afstand, als we dan voor de vrouwen gaan staan lopen ze om en proberen het zelfde kunstje van de andere kant weer.
We laten het maar voor wat het is en gaan gewoon ons eigen ding doen, na enige tijd gaat de nieuwigheid er af en gaan de meeste weer zitten wachten op het perron, een enkele volhouder blijft zich staan verlekkeren en het kwijl loopt nog net niet uit de mond.
Dan denkt men dat de trein er aankomt en men begint te dringen en proberen over een gespannen touw te klimmen, achter dit touw staan militairen die er gelijk met houten knuppels op los slaan.
Wat ons verbaast is dat men dit gelaten ondergaat en geen weerstand bied of begint te schelden, men doet een stap achteruit en doet of er niets gebeurt is.
Dan arriveert de trein en stormt men werkelijk op de deuren af, men begint te vechten en we zien mensen die proberen door de kleine ramen in de trein te klimmen.
Het is een waar pandemonium van vechtende mensen en dat allemaal voor een plaatsje in de trein.
Wij lopen naar onze wagon, waar het erg rustig is, stappen in en zoeken onze plaatsen op, het is een Spartaanse trein met harde kleine bedden waarbij wij in de lengte richting van de trein slapen.
We vertrekken een uur te laat en eten nog wat meegebrachte koekjes en noten, maken ons bed op en gaan om 22 uur 30 slapen.
Gedurende de nacht stoppen we vaak en worden dan wakker van mensen die in en uitstappen en hun plaats zoeken.
Ik ben om vijf uur klaar wakker na een nacht van hazenslaapjes en ga er maar uit, de hele trein is nog donker en ik besluit om na het wassen en tandenpoetsen nog maar even gekleed op bed te gaan liggen.
Om zes uur begint iedereen tot leven te komen en staan op, ik ga samen met Yvonne maar wat naar buiten kijken en genieten van het langs glijdende landschap.
We komen er al snel achter dat de trein een flinke vertraging heeft opgelopen en dat de aankomsttijd van acht uur niet gehaald gaat worden.
Bij de volgende tussenstop stapt er een jong Sikh echtpaar in met de moeder van de man.
De vrouw, wat een echt verwent prinsesje is, praat met ons en probeert ons uit te horen over van alles en nog wat.
Ook verteld ze van alles over de Sikh’s en over haar manier van leven, ze heeft het heel zwaar want ze moet wel drie keer per dag voor haar man koken en heeft daar een hekel aan.
De man hoort het aan een zegt dat zijn vrouw grapjes maakt, dat ze niets anders doet dan naar de pedicure gaan etc en van hem alle vrijheid krijgt.
Na verloop van tijd komen we er achter dat het huwelijk van deze twee een soort van Bollywood film is, hij is een rijke handelaar in medicijnen en zij is afkomstig uit een rijk gezin.
Hij verwent haar tot op het bot en zij moet haar huishoudelijke plichten doen maar heeft daar een broertje aan dood, het is allemaal erg vermakelijk en een aantal vrouwen van onze reisgroep praten met haar mee en helpen haar in haar feministische strijd.
De man geeft het op en gaat op een vrij bed liggen en doet of hij slaapt.
Op een gegeven moment zegt ze dat we in de verkeerde trein zitten en dat we beter kunnen uitstappen, een paar reisgenoten rennen naar onze reisbegeleider en geven deze boodschap door.
Edo probeert deze boodschap te verifiëren, en de man van de vrouw begint te bellen met vrienden die het voor hem uit zoeken.
Blijkt allemaal loos alarm te zijn, we moeten echter wel een paar stations eerder uitstappen en met de bus verder.
Aangekomen op dit station nemen we afscheid van het Sikh echtpaar en stappen in twee klaarstaande busjes en rijden in ca. één uur naar Varanassi.
Hier aangekomen frissen we ons op na een late lunch en gaan dan naar de eerste Ghat voor een boottocht op de Ganges.
We kijken naar het avondritueel met zang en veel fakkels, laten wat drijvende kaarsjes op de rivier wegdrijven voor goedgeluk en varen noch naar de Ghat waar de rituele lijkverbrandingen plaatsvinden.
Deze rituelen zijn erg indrukwekkend en de spirituele atmosfeer is goed voelbaar.
Als we terug zijn bij de eerste ghat stappen we uit de boot en lopen terug naar ons hotel, onderweg worden we continu aangesproken door heilige mannen, bedelaars en pelgrims met een vraag om geld om hen te ondersteunen.
Aangekomen bij het hotel gaan we nog wat drinken met één van onze reisgenoten die jarig is en eten nog een klein hapje Paneer (kaas in een jasje)
Om 22 uur gaan we naar bed om te proberen wat slaap in te halen, dit gaat echter niet lukken want ’s nachts gaat de koelkast kuren vertonen en maakt het geluid van een sloophamer.
Het duurt even voor we het geluid gelokaliseerd hebben en ik ruk de stekker uit de muur waarna het ineens oorverdovend stil is in de kamer.
We slapen nog wat en staan dan om kwart voor vijf weer op voor een boottocht op de Ganges voor de zonsopkomst te bewonderen en de rituele baden van de Hindoes te aanschouwen in de rivier.
Ook deze beelden zijn weer indrukwekkend en sereen, het lijkt haast of je naar een documentaire op National Geographic zit te kijken.
We stappen uit de boot en gaan met een lokale gids richting de crematie ghat, we zien nu de lijkverbranding bij daglicht en vanaf land en wat ons opvalt is dat er bijna geen familie bij aanwezig is.
Voor vrouwen is het verboden hierbij aanwezig te zijn dit in verband met de zelfdodingen van vrouwen in het verleden die op de brandstapel sprongen om met hun man mee te gaan. (luguber verhaal)
Vervolgens gaan we naar de gouden tempel en op een dakterras met een schitterend uitzicht over de Ganges en Varanasssi ontbijten.
Lopen dan terug naar het hotel en maken ons nu gereed voor ons bezoek van vanmiddag aan Sarnath, dit is de plaats waar Boeddha in 528 v .C. zijn eerste preek hield (dit is de belangrijkste en heiligste plaats voor de Boedisten)