Vazalen van de Mogols

Orchha:
We zitten in onze bungalow in het Betwa Retreat in Orchha maar eerst even de laatste belevenissen in Khajaraho.
Om kwart voor zeven op de fiets naar de dansvoorstelling, dit is een spannende onderneming want straatverlichting kent men niet in India buiten de grote steden en van verlichting op een fiets hebben ze al helemaal niet gehoord.
We fietsen in het stikken donker door de straten vol gaten en met hier en daar een koe en/of wat honden op de weg die liggen te slapen.
Een enkeling heeft een hoofdlampje meegenomen en die komen goed van pas.
We komen veilig aan bij een klein theater en na binnenkomst zitten we net als de voorstelling al begint.
De dansers en danseressen hebben schitterende gewaden aan en vertonen dansen uit de diverse streken van de provincie en van de diverse bevolkingsgroepen.
Het is een fleurig en lawaaiig spektakel en de artiesten voeren dit met overtuiging en inzet uit.
Het heeft echter wel een hoog “o moeder wat is het heet gehalte” en de airco staat zo hoog dat het lijkt of we aan de pool zitten maar het is leuk om mee te maken.
Na de voorstelling fietsen we terug naar het hotel en de temperatuur buiten is aangenaam in vergelijking met de vrieskou in het theater.
Vlak bij het hotel wordt de weg plotseling verspert door een kudde koeien welke bezit hebben genomen van de weg en zich neer hebben gevlijd voor de komende nachtrust.
Iedereen komt er veilig langs maar een aantal waren er bijna bovenop gereden.
We gaan naar het restaurant en genieten weer van een uitgebreid buffet van diverse Indiase gerechten en een welverdiend biertje.
Na de maaltijd rekenen we vast af zodat we morgen niet in de rij hoeven te staan bij de receptie om uit te checken.
In de tuin is een Indiase houseparty bezig en het horen en zien vergaat je op de kamer.
Er wordt echter door de d-jee omgeroepen dat het laatste nummer om kwart over tien zal worden gedraaid en dat er alleen maar tot tien uur mensen in het zwembad mogen worden gegooid.
Men houd zich stipt aan deze tijd en om twintig over tien is het afgelopen ook al gillen alle aanwezige om een toegift.
Iedereen druipt gedisciplineerd af en om half elf kunnen we weer rustig in onze kamer zitten zonder een dreunende bas die de ramen laat rinkelen.
We gaan nog wat lezen en gaan om elf uur slapen.

De volgende ochtend om zeven uur opgestaan en het bekende ritueel afgewerkt van douchen en ontbijten.
Om half negen vertrekken we voor een rit van vijf en een half uur naar Orchha over bedroevend slechte wegen, de afstand is net iets meer dan 200 kilometer.
Onderweg rijden we door een gevarieerd landschap met akkers, bossen, weiden en leuk versierde dorpjes, het is vandaag tenslotte Diwali.
Na vijf uur rijden komen we aan in het bungalowpark en gaan eerst genieten van een late lunch.
Na de lunch krijgen we onze bungalow sleutel uitgereikt en we lopen vol verwachting in de richting van waar de bungalow zou moeten staan.
We worden verrast met een tempelachtig gebouwtje waar een groot hangslot op de deur hangt.
De slautel welke we hebben gekregen past en we treden binnen in een veelhoekige kamer welke op een Perzische aandoende manier is ingericht.
De bedden zijn comfortabel en de rest ziet er schoon en heel uit, dit verschilt nog wel eens per hotel in India.
We pakken onze koffers gedeeltelijk uit en gaan daarna weer naar de receptie waar we verzamelen voor een introductie wandeling door het stadje zodat we morgen op eigen gelegenheid kunnen rondzwerven door de straatjes en de vele tempels, mausoleums en forten kunnen bezoeken.
Tijdens de wandeling voelt Yvonne zich niet helemaal lekker, ze voelt zich moe en heeft wat last van haar buik.
We drinken op een dakterras een cola en lopen dan terug naar onze bungalow zodat ze even kan bijkomen.
Vanavond hebben we nog een bezoek aan een Diwali dienst in een tempel en een muziek en dansavond op het terras van het hotel tegoed.

Het bezoek aan de tempel doe ik zonder Yvonne die liever op de kamer blijft om te rusten.
We lopen naar de tempel en komen precies op tijd aan, we trekken onze schoenen en/of slippers uit voor de tempel en leveren die in bij een bewaarservice.
Het is in Hindoestaanse tempels verboden om spullen van leer mee te nemen dus schoenen en riemen zijn taboe.
Binnen in de tempel wordt een korte dienst gehouden waarbij het eentonige opzeggen van de mantra’s en luidende bellen een bepaalde sfeer creëert, de gelovige om ons heen werpen zich schreeuwend ter aarde of bidden gewoon in stilte.
We lopen met de stroom mee en zien dat men allerlei offers inleveren bij de brahmanen, de offers lopen uiteen van kleine offers, voedselpakketten tot geld.
Hiervoor in ruil krijgt men de zegen en het maakt niet uit of je een echte hindoe bent of een toerist.
Na de ceremonie lopen we naar buiten en lopen terug naar het hotel.
Vannacht en morgen zijn er danswedstrijden voor groepen mannen die op het moment dat wij van het plein voor de tempel weglopen worden aangevoerd met busladingen vol.
Zodra ze zijn uitgestapt beginnen de bellen en trommels te klinken, en voorzien van een lange stok met pauwenveren, beginnen de mannen te dansen.
Je ziet verschillende stijlen van een soort van protestmars achtig iets tot een vechtdans toe waarbij er met stokken wordt geslagen.
Aangekomen bij het hotel gaat de rest eten en ik ga naar de kamer om te kijken hoe het met Yvonne gaat, deze ligt in bed en heeft geen zin om eruit te komen.
Ik maak voor haar thee en voor me zelf een Cup a Soep en blijf op de kamer om wat te gaan lezen, na de uitgebreide lunch van vanmiddag heb ik toch niet zoveel trek.
Om half elf stop ik met lezen en ga naar bed.

Vanochtend gaat het weer een stuk beter met Yvonne, we staan om zeven uur op en gaan naar het restaurant voor het ontbijt, helaas we zijn te vroeg het begint pas om acht uur.
We lopen terug naar onze bungalow en ruimen wat spullen op en maken ons gereed voor vandaag.
Om acht uur terug naar het restaurant en we ontbijten met toast, omelet, hete aardappel beignets, vruchtensap en thee.
Na het ontbijt gaan we naar de Cenote maar op weg daar naar toe komt er een dansgroep langs en we lopen mee naar de tegenovergestelde richting.
We komen uit op het plein voor de tempel en daar is het een dans en gezang van jewelste, we zijn de eerste toeristen die er zijn en we kunnen ongestoord rondkijken en foto’s en films maken.
Als tegenprestatie worden wij ook door de locals op de foto gezet of men wil met ons op de foto.
Na hier een uur rondgehangen te hebben vertrekken we naar de oude stad op het eiland, de Hindoe heersers van Orchha waren vazallen van de islamitische Mogols waardoor ze op het eiland in de rivier een eigen fort stad konden bouwen.
Deze stad is rond 1700 verlaten en volledig overwoekert door het oerwoud maar nu gedeeltelijk weer toegankelijk en het bekijken meer dan waard.
We zwerven rond door de oude paleizen en fortificaties en gaan na de bezichtiging naar het postkantoor om postzegels te scoren en de kaarten op de bus te doen.
Vervolgens gaan we wat drinken op een dakterras en rusten wat uit, het is een graad of 32 en in de brandende zon droog je toch wel heel snel uit.
Na het aanvullen van ons vochtpeil gaan we nog even kijken op het plein voor de tempel waar de festiviteiten nog in volle gang zijn.
Na enige tijd en vee foto’s verder houden we het voor gezien en lopen terug naar het hotel waarbij we onderweg nog even worden voorzien van een rode stip op ons voorhoofd wat behoord bij de zegening.
We houden nu een kleine siësta, of hoe die dan ook mag heten in het Hindi, en gaan vanavond naar de Cenote om die dan maar met het zachte licht van de zonsondergang te fotograferen i.p.v. de geplande ochtendlicht sessie.